Mijn verhaal
In liefde verwekt bij een Vlaamse vrouw en een Bretoense man, zo begin ik mijn reis in dit Aardse bestaan. Mijn ouders volgden niet het traditionele pad en nog steeds herken ik de rebel in hen beide. Ze willen het graag anders zien in de wereld, in onze maatschappij. Als hun zoon, voel ik me dankbaar dat ik me fier kan voelen voor hoe ze zijn, voor hoe ze ook mij uitdagen om anders te durven kijken.
Mijn moeder en vader gaan vroeg uit elkaar. Ik groei op in twee werelden; het contrast is groot. De rebel in mij stelt huidige systemen en machtsstructuren in vraag én zoekt antwoorden op de vraag hoe het anders kan. ‘Waar ligt mijn verantwoordelijkheid en hoe kan ik die opnemen?’ Is de grote zoektocht die mijn leven zin geeft en helpt vormen.
Ik ben jong wanneer ik me bewust word van het sterke verlangen om bij te dragen aan het verruimen van bewustzijn en helingsprocessen te mogen ondersteunen. Misschien iets te jong. ‘De eeuwige twijfelaar’ noem ik mezelf, het verlamd me. Een onderdrukte angst om te falen en teleur te stellen. Perfectionisme. Als een vlieg voor de
spin laat ik me vangen in het ingewikkelde web van verslaving, tot het psychotische toe. Gedurende een lange tijd leefde ik in of vluchtte ik weg van een wereld van pijn, zonder de antwoorden te vinden. Mijn lichaam werd chronisch ziek en schreeuwde om verandering.
Toch kan ik zeggen dat liefde en vertrouwen mijn wezen nooit volledig heeft verlaten. Tijdens mijn meest duistere, eenzame momenten werd er een intrinsieke kracht zichtbaar, een kracht die weet dat alles precies is zoals het hoort te zijn. Hoe vaker ik erin slaag me te verbinden met dit diepe weten, hoe lichter alles wordt.
Lijden is een gif-t. Het is mede dankzij mijn lijden dat ik ben wie ik ben en kan doen wat ik doe. Waar mijn gedachten en emoties zo overweldigend kunnen zijn dat ik er soms van wil wegvluchten, doen ze me tegelijk levend voelen en helpen ze me floreren. Gedachten brengen beweging, emoties zijn de beweging. Lijden en liefde gaan hand in hand, als twee uitersten van hetzelfde spectrum, de één kan niet zonder de ander.
In 2017 ben ik actief beginnen zoeken naar hoe ik zelf mijn (mentale) gezondheid kon verbeteren. Van reguliere geneeskunde tot homeopathie, herborisme en sjamanisme, van praten met psychologen tot stilteretraites. Een hele waaier aan methoden en theorieën; het volgen van opleidingen én het aangaan van ervaringsgerichte trajecten. Ik heb veel uitgeprobeerd om gaandeweg mijn liefde én mijn lijden steeds vaker tegen te komen. Verstoppen was geen optie meer.
Wat niet wil zeggen dat ik volledig geheeld ben of dat oude patronen nooit terugkeren, maar wel dat ik bij iedere cyclus die ik doormaak steeds een laag dieper wortel en mezelf meer en meer mag ontdekken. Gesteund en gedragen door mijn verwanten, ga ik graag, als jouw verwant, mee op zoek naar jouw bronnen van liefde en lijden.