Als ik verder terugkeer; naar mijn vroege kindertijd tot zelfs voor m’n geboorte, generaties terug; voel ik een diepe dankbaarheid voor het pad dat ik gekozen heb. Als jong kind ontwikkelde ik een hoge gevoeligheid voor onzuiverheden, leerde ik observeren en dingen in vraag stellen. Weerstand, conflict en suïcidaliteit zijn thema’s die ik vanbinnen en vanbuiten doorgronde. Ik leerde deze dingen vanuit coping. Tijdens het proces van volwassen worden, integreerde ik deze overlevingsmechanismes als mijn persoonlijke talenten. Dat is ook hoe ik wil kijken naar trauma. Er zitten vele talenten en inzichten in verscholen, ze geven ons onze richting in dit leven.

Los van mijn diploma’s, zie ik mezelf het liefst als ervaringsdeskundige. De mensen met wie ik werk leren mij minstens even veel als ik hen. Ik hou niet van hiërarchie dus we zoeken hoe we zo snel mogelijk uit de cliënt-begeleider dynamiek geraken en vooral hoe jij ook jouw pijn kan gaan omzetten in talenten. Na een decennium mobiel crisiswerk aan huis, durf ik eindelijk zeggen dat ik goed geworden ben in mensen dichter bij elkaar brengen. Gezinnen en partners, ouders en kinderen, broers en zussen. Ik betrek ze graag via een opstelling, maar nog liever fysiek. Sinds ik met Erwan de opleiding “Open hart cirkels” volgde, en wij ook in onze eigen gezinnen het openhartig spreken zijn beginnen oefenen, is er een wereld voor ons open gegaan. Wij geloven dat er grootse bewegingen gebeuren, wanneer we jou met je geliefden mogen samen zetten! 

Daarnaast kan je bij mij terecht met vragen over chronische ziekte en voeding. Dankzij de diagnoses HPV, chronische Lyme en omgaan met burn-out symptomen, liet ik destructieve voedingsgewoonten en verslavingen beetje bij beetje los. Ik leerde immens veel over bewust koken en de impact daarvan op ons lichaam en de planeet. Recentelijk verdiep ik me vooral in systemische wetten, lichaamsgerichte traumabehandeling, bondingtherapie, de Open hart cirkel methodiek en het begeleiden van verbindende cirkels. Ik werkte intensief met plantmedicijn en ademwerk. De rode draad is zoeken en blijven zoeken, naar leraren en technieken die me dichter bij mijn én jouw persoonlijke waarheid brengen, hoe die te spreken en leven!

* Wat ik heb geleerd over traumawerk

Ik botste op verschillende meningen en inzichten over het gevaar van "herbeleven", waarmee ik ervaring (en waarover ik bedenkingen) heb. Daarnaast leeft er een neiging in elke mens, om de pijnlijke dingen die ons overkomen, uit de weg te gaan. Daartussen ligt een fijne grens. Er schuilt daar ook de valkuil van vermijding of “bypassen”. We krijgen onze lessen en patronen steeds harder in ons gezicht of kunnen zo jaren onnodig (?) in cirkeltjes draaien.
Wat er mij boeit, is hoe onze trauma's opspelen in onze (volwassen) levens en relaties. Dan worden het kansen om dichter bij onszelf te komen. Ik geloof heel sterk in werken met wat zich aandient, zonder de voeling te verliezen met primaire emoties en mogelijke blinde vlekken.